Where you 'longs to?

Hello Baymans,

Newfoundland, New Found Land? Ontdekt in 1497 door John Cabot, maar pas in 1949 is het een provincie van Canada geworden. Het is niet eens de laatste provincie die zich bij Canada gevoegd heeft. Labrador is pas vanaf 2001 een provincie van Canada. Newfoundland heeft dan wel een aantal eigenaardigheden. Zo is het er een half uur vroeger dan op het vaste land en is de taal die ze hier spreken een combinatie van Iers en Engels en daardoor soms best moeilijk te verstaan! De bijnaam van Newfoundland is ’The Rock’ en tijdens het binnenvaren van de haven snap je direct waarom Newfoundland zo genoemd wordt.

Donderdagavond om 23:45 vertrokken we vanuit North Sydney en in alle vroegte kwamen we in Newfoundland aan. Tegen alle verwachtingen in heb ik best prima geslapen! De eerste beelden die je ziet vanaf de boot zijn veelbelovend en geven ook eigenlijk direct weer hoe ik Newfoundland verwacht had. In een woord fantastisch. Ook bij het wegrijden van de boot was het indrukwekkend. Hoge bergen met witte stukken. We vroegen ons even af of het misschien nog sneeuw is… Het is immers half juli. Eerst maar eens naar het visitor centre voor informatie. Gelukkig zijn ze al om 6 uur open om de mensen die vanaf de boot komen te kunnen helpen. Ondanks de vroegte werden we hartstikke vriendelijk geholpen (hadden we ook niet anders verwacht aangezien we pas 2 chagrijnige, onvriendelijke Canadezen zijn tegengekomen). Nadat we alle informatie hadden, hebben we toch nog even gevraagd of dat witte nou sneeuw is. Met een diepe zucht beaamde de vrouw dat het inderdaad nog steeds sneeuw was en dat ze er inmiddels wel klaar mee was stak ze ook niet onder stoelen of banken. Ze hadden tot eind mei nog sneeuw gehad! We kregen ook nog één wijze raad mee. Als er een kans is op regen, dan komt er ook regen! Hmm… Hoe is de voorspelling voor morgen? ;) We hadden in de Lonely Planet al gelezen dat ze van de 30 dagen 15 dagen regen hebben. Inmiddels kunnen we helaas vaststellen dat dat inderdaad klopt!

Op naar Corner Brook ‘slechts’ 220 kilometer vanaf de boot. Ik heb nog even lekker mijn ogen dicht gedaan en heb daardoor het afwisselende landschap gemist, maar na ‘Coffee with a view’ kon ik er ook weer tegenaan en konden we de laatste 150 kilometer naar Gros Morne NP weer aan. Het landschap is echt zo afwisselend. Er zijn wel duizenden meren, die worden afgewisseld met grote vlaktes dennenbomen en daarnaast heb je ook nog eens grote vlaktes gras! Heel bijzonder en ontzettend mooi. In Shoal Brook (klein plaatsje in Gros Morne NP) werden we hartelijk welkom geheten door Norm. Een gezellige vent die vanalles wilde weten over ons, maar nog liever dingen over zichzelf vertelde. Haha. We hadden een mooie plek aan het meer, met uitzicht over de bergen. We hoopten hier al walwissen te zien en aangezien het meer zo’n 200 meter diep was en in verbinding stond met de zee kon dat best. Helaas was dat niet voor ons weggelegd.

Zaterdag 11 juli stond er een lange wandeling op het programma. Norm adviseerde ons echter om een andere wandeling te maken die een stuk korter was, maar volgens hem wel indrukwekkender. De Tablelands genaamd. Nou echt, wat een tegenvaller! Heel leuk hoor dat dit unieke landschap ontstaan is doordat duizenden jaren geleden een deel van de aardkorst omhoog werd geduwd waardoor het nu als een berg staat en dat er geen planten op groeien en dat de stenen geel zijn… Nee, ik ben een beetje te kort door de bocht. Het was echt wel mooi om te zien! Heel bijzonder die kleuren stenen en ook raar dat er geen planten en bomen groeien, alleen hadden wij verwacht dat je bovenop de ‘Tablelands’ zou uitkomen i.p.v. onderaan de berg. Helaas!
Op naar de ‘Lookout trail’ die een beetje geadviseerd werd door Norm, maar meer door onszelf. En echt wat een fantastisch uitzicht hadden wij toen we bovenaan de berg stonden. We hadden panorama uitzicht over Gros Morne NP. We zagen de overkant van het park en de berg die we 2 dagen later zouden beklimmen. Echt fantastisch! Dat maakte de dag echt meer dan goed.

Newfoundland heeft niet een heel uitgebreid wegennetwerk en om van de ene kant van het water naar de andere kant te komen moesten we nog anderhalf uur rijden (om van het zuidelijkste puntje naar het noordelijkste puntje van het park te komen is 170 kilometer!). We hadden op internet al een plek op de camping uitgezocht. Een prachtplek! Lekker even buiten gezeten om wat te drinken, tot we na 3 minuten alle insecten spuugzat waren en we weer de camper ingedoken zijn. Dat is echt jammer trouwens. We zitten een stuk minder buiten dan we zouden willen. Aan de andere kant maken we nu volop gebruik van de gemakken van de camper ;). Na het eten nog een korte wandeling gemaakt en toen was het bedtijd.

Zondag ging de wekker alweer op tijd. We hadden een boottocht geboekt bij Western Brook Pond. Na een korte wandeling kwamen we bij de boot. Eenmaal op het water kwamen we al snel tussen de fjorden. Officieel mogen het geen fjorden genoemd worden aangezien het aan zoetwater verbonden is. Duizenden jaren geleden was het echter een zoutwater gebied en zwommen er walvissen. Echt een mooie boottocht met een gids die op een leuke manier vanalles vertelde over de geschiedenis en over de natuur. Er waren ontzettend veel watervallen, superhoge rotsen… echt fantastisch! De terugweg werd er Newfoundlandse muziek gedraaid en gingen bij een aantal mensen de voetjes van de vloer. :) Haha. Toen we naar de camper liepen begon het te miezeren en we waren net binnen toen de hevige regen echt begon. Fiew! Mooi op tijd! De rest van de middag hebben we dus lekker gelezen en spelletjes gespeeld in de camper. Ook best fijn!

Maandag stond er een hike naar Gros Morne Mountain op het programma. Ware het niet dat het nog steeds miezerde. Lopen in de regen is echt geen zak aan en het werd ook sterk afgeraden om te wandeling te doen als het regende. Daarnaast mocht je niet eens aan de wandeling beginnen als je de top van de berg niet kon zien. Ik kan je vertellen dat we de hele berg niet eens zagen. We hebben ons leven er dus maar niet aan gewaagd en hebben onze plannen gewijzigd. Eerst maar eens gekeken wat er tussen Gros Morne en St John’s (450 kilometer verderop) te doen was. Nu denken jullie vast het zijn zoveel kilometers, jullie komen vast wel leuke plaatsen tegen onderweg. Nou nee! We zijn onderweg welgeteld 2 plaatsen met meer dan 10.000 inwoners tegengekomen en die hebben we overgeslagen omdat we naar één van de best bewaarde geheimen van Newfoundland gingen. Terra Nova NP! En inderdaad, het is een juweeltje! Onderweg kwamen we nog een rijdende snackbar tegen en omdat we Chris Zegers bij ‘3 op reis’ hoorden zeggen dat de Moose (eland) burgers heerlijk zijn, konden wij de verleiding niet weerstaan en zijn er natuurlijk even gestopt. Prima burger!

We kwamen pas laat in de middag in Terra Nova NP aan en hebben eerst nog even genoten van de eerste (en laatste) zonnestralen van die dag. Die avond stonden er pannenkoeken op het menu. Nu hebben we een pan waarin je serieus geen ei kunt bakken zonder dat je er 100 ml olie ingooit, dus pannenkoeken was ook een drama! Scrumbled pancakes werden het. En dan niet de lekkere Hollandse pannenkoeken, maar de dikke Amerikaanse (Canadese) pannenkoeken met een zoete smaak. Inventief als we zijn hebben we met onze beperkte middelen toch een oplossing gevonden voor het gemis van een anti-aanbaklaag in de pan. Je neemt een stuk bakpapier, die druk je in de pan. Je giet er wat pannenkoekenbeslag in, wacht tot de onderkant stevig en lichtbruin is. Dan haal je de pannenkoek met bakpapier en al eruit. Dit leg je op een bord. De bovenkant is dan nog zacht. Je drukt er een nieuwe laag bakpapier op. Daarover leg je een bord en dan keer je de borden om. Tot slot haal je het bakpapier eraf en leg je de pannenkoek weer in de pan en wacht je tot deze kant ook bruin is. Eet smakelijk! We kunnen wel stellen dat we rustig (lees: uren!) getafeld hebben…

Dinsdag 14 juli werden we wakker en zagen we door het dakraampje een strakblauwe lucht! Nice! :) We hadden een wandeling gezien die we graag wilden maken, dus droog weer was erg welkom. Een prachtige wandeling die langs het ‘meer’ ging en met af en toe een pittige klim kwamen we ruim anderhalf uur later bij het Visitor Centre aan. Daar even lekker op een bankje gezeten en genoten van het prachtige weer. Daarna via dezelfde weg weer terug. Op zich loop ik liever een rondje, maar toch verrassend dat je de terugweg heel andere dingen ziet! Huh, stond dat bankje er de heenweg ook al? ;) Haha. ’s Middags hadden we bedacht dat we lekker bij het water zouden gaan zitten en gewoon genieten van het mooie weer. Helaas was er geen toegang tot het meer. Het enige meer waar je kon zwemmen en waar strand was, was 8 km verderop. Eerlijk gezegd hadden we geen zin om de camper in te schuiven, alles in pakken en ons te verplaatsen, dus hebben we gewoon bij de camper van de zon genoten. We vonden het allebei wel prima zo. Nog even gezellig gefacetimed met het thuisfront. Ook altijd leuk! ’s Avonds nog een verrassend mooie wandeling gemaakt over de camping. Je liep echter in een soort vallei en als je omhoog keek, kon je met veel moeite de campers zien staan. We waanden ons echt op een compleet andere plek, zeker toen we een dam tegen kwamen die gebouwd is door bevers! Heel bijzonder! Onderweg stonden er allerlei informatieborden over de natuur in Terra Nova NP. Zowel in Gros Morne als in Terra Nova liggen ontzettend veel dode bomen. Soms maakt dat het ook een beetje spookachtig. We vroegen ons al af waarom dat niet weggehaald/opgeruimd wordt. We lazen nu dat ze dit expres laten liggen zodat het wordt ‘teruggegeven’ aan de natuur en dat het op die manier zorgt dat het een natuurlijke compost is, maar ook een basis is voor insecten en kleine dieren die zich daar kunnen ‘verschuilen’. Interessant en eigenlijk heel logisch.

Woensdag zijn we verder gereden naar St Johns en omdat het verhaal alweer erg lang is (ik doe echt mijn best het kort te houden, maar jullie weten inmiddels dat dat niet mijn sterkste punt is. Haha) komen nu alleen nog even de foto’s. http://www.mijnalbum.nl/Album=RSH7NGYK Voor degenen die gaan: Heel veel plezier op het Broeklander feest. Wij proosten dit weekend op afstand met jullie mee!

Dere goes, Ducky! Dere goes, Cocky!

Veel liefs,

Rutger en Ceciel