De eerste dagen in Ecuador.
Blijf op de hoogte en volg Ceciel
25 Oktober 2016 | Ecuador, Quito
Het is alweer onze laatste avond in Quito, maar dat vinden we helemaal niet erg, want de JUNGLE (Amazone) staat op het programma. Daar hebben we allebei echt superveel zin in omdat het iets is waar we beide nog nooit geweest zijn, wat niet te vergelijken is met iets dat we hebben gezien en iets is waar we ons wel een voorstelling van kunnen maken, maar niet weten of dat beeld klopt. Daarover het volgende reisverslag, eerst het vertrek en onze dagen in Quito en omgeving.
Vrijdagochtend ging de wekker al vroeg en om 7.30 uur kwamen we op Schiphol aan. Daar stond Daniëlle al op ons te wachten. Ik was echt trots op mezelf toen ik mijn tas ging pakken. Ik vond dat ik netjes had gepakt, niet teveel mee had (belofte aan mezelf na de reis naar Canada) en alles paste er in één keer in. Bij het inchecken bleek het toch nog 16 kilo te zijn.. . Na het inchecken zijn we naar de Starbucks gegaan om ons traditionele ‘uitzwaai’-bakje koffie te halen. Daar kregen we nog een cadeautje van papa, mama en Rutger die we pas in het vliegtuig mochten openen. Bij de ‘kiss & goodbye’ afscheid genomen en na een lange zwaaipoging van ons en papa, mama en Rutger verdwenen ze dan echt uit beeld (of wij, het is maar hoe je het bekijkt). Al snel bleek dat we al konden boarden, dus tempo omhoog en doorgelopen naar de gate om daar vervolgens aan te sluiten in een lange rij.
Tijdens de vlucht (duurde 11 uur) 3 films gekeken, even geslapen en gelezen. De vlucht ging supersnel voorbij en voor we het wisten moesten de stoelriemen weer vast en stonden we op Ecuadoriaanse bodem. Bij de douane werden wij uit de rij gepikt en moesten we via een andere uitgang naar buiten. En zo stonden wij ineens in de aankomsthal. ‘Huh? Raar! Oke?’ We hadden van te voren een taxi via het hostel geregeld omdat we gelezen hadden over taxichauffeurs die passagiers oppikken en die geen taxichauffeur blijken te zijn (de rest van dit verhaal mag je zelf invullen), zij stond al op ons te wachten en zo kwamen we 45 minuten later in het hostel aan. Direct ingecheckt, spullen op de kamer gedropt en even aan het thuisfront laten weten dat we aangekomen zijn. Daarna door de stad gewandeld en boodschappen gedaan. Na het koken hebben we gezellig zitten kletsen met Marcel en hebben we het tot 21:15 uur gerekt voor we naar bed gingen (Nederlandse tijd 4:15 uur).
Ik heb die nacht elk uur gezien en om 7 uur waren we beide zo wakker dat we er maar uit gegaan zijn. In het hostel koffie gedronken (die niet van al te beste kwaliteit was, maar waarvan ik later hoorde dat dit één van de betere koffies is in Ecuador), ontbeten en plannen gemaakt voor de komende dagen. De vage planning die we hadden, is in ieder geval helemaal omgegooid. We zijn naar het Visitor Center gelopen in de ‘Old Town’ maar kwamen erachter dat wij onszelf beter ingelezen hebben dan de mensen die er werken. Vervolgens een aantal reisbureautjes in gegaan, waar we wel nuttige informatie kregen maar waarvan de helft ook niet waar bleek te zijn.
Één van de tips die we in het hostel kregen was om de Balisica del Voto Nacional te bekijken. Je kan de kerk zelf bekijken, maar je kan ook helemaal omhoog lopen. Dat hebben we natuurlijk gedaan en zo stonden we ineens boven in de kerktorens. Hier hadden we echt een fantastisch uitzicht over Quito! We konden ook de andere toren nog in en zo stonden we boven de kerkklok die ’s avonds verlicht wordt door tl-balken. In de kerk was een huwelijk aan de gang en vanaf boven kon je de mis meemaken. Toen wij weer beneden waren en buiten zaten, kwam het bruidspaar de kerk uit. Er was een vrouw die rozenblaadjes strooide en speciaal even naar Daniëlle en mij toe kwam om rozenblaadjes over ons heen te gooien en ons een goed huwelijk toe te wensen. Of ze bedoelde dat ze hoopte dat we snel een leuke man zouden vinden… Geen idee wat ze eigenlijk zei maar het was vast iets in die strekking;). Ze vonden het leuk om buitenlanders te zien en wilden heeel graag dat wij een foto van hen maakten. Prima joh! Wij zijn niet de beroerdste.
Hierna zijn we naar de ‘New Town’ gelopen. We hadden geen idee wat er te zien was, want de Lonely Planet gaf alleen maar musea aan en daar wilden we sowieso niet heen. Via een groot park kwamen we in de ‘New Town’ aan. Daar beetje rondgelopen, maar we hadden het al snel gezien, dus maar weer teruggegaan naar het hostel. Even boodschappen gedaan voor de hike morgen en verder een rustige avond gehad.
Zondag 23 oktober stond er een hike om Cuicoacha Lake (een krater meer die 3km in doorsnede is) op het programma. We hadden met Marcel en Daniela afgesproken om 8 uur te vertrekken aangezien het een paar uur rijden was. Voor welgeteld $ 2,60 pp konden we in de bus stappen, de film Tarzan kijken en na ruim 2 uur weer uitstappen. Chill! Door de taxi werden we bij het visitor center afgezet, maar daar bleek niemand te zijn.
Verderop bleek het nieuwe informatiecentrum te zitten, dus daar zijn we maar even heen gegaan. Helaas konden zij ons niet vertellen dat je het meer rond kon lopen, dit terwijl we zelf op meerdere plekken hadden gelezen dat het wel kon. Nou ja, laten we dan maar gewoon beginnen aan de wandeling van 45 minuten. Al snel bleek dat we gewoon door konden wandelen en dat er een prima pas was! Mooi! Ik begon met koppijn aan de wandeling en dat werd van kwaad tot erger. Slaaptekort, felle zon, hoogte (dik 3000 meter) en Ceciel zijn geen goede combinatie. Just keep smiling en doorlopen dan maar. Kanonnen wat was het zwaar! Het was bloedheet (ik liep in een spijkerbroek en dat was ik in de jungle eigenlijk ook van plan, maar trok tijdens de wandeling de conclusie dat ik toch echt niet onder zo’n fantastisch, lelijke, fashionable backpackers hobbezak zou uitkomen) en om de 100 meter was het snakken naar adem. Man, man, man wat een ellende. Het uitzicht en het gezelschap maakten meer dan goed en zo hadden we elke keer een ander uitzicht op het meer en de bergen die erin staan. Supergave wandeling die ik niet had willen missen, maar waarvan ik ook blij was dat hij voorbij was ;). Dik 4 uur later kwamen we weer bij de ingang aan en daar regelde Daniela meteen een taxi voor ons. Zo zaten we geheel onverwacht met zijn vieren achter in een truck. Hoe tof! Zon in je gezicht en wind door je haren, gewoon genieten! Inmiddels voelde ik me steeds beroerder en zette de migraine door. In de bus liggen slapen en in het hostel snel gedoucht, verse ananas gegeten en snel naar bed.
Zondag op maandag heerlijk geslapen! Ik voel me eindelijk een beetje uitgerust. Wederom genoten van een heerlijk ontbijt met wentelteefjes en veel vers fruit. Een goede bodem om op zoek te gaan naar zo’n fantatische, lelijke, fashionable backpackers hobbezak. En met succes, de prachtige foto’s volgen in het volgende verhaal. Hebben we er iig weer een pyjama broek bij in Nederland. Haha.
We hebben de lokale bus naar de evenaar genomen (welgeteld $ 0,40 pp voor een dik uur in de bus). Leuk om de omgeving te zien. Omdat nergens staat aangegeven waar je bent en dit ook niet in de bus aangegeven staat, was het gokken waar we eruit moesten. Gelukkig zijn we toeristen en zo zien we er ook uit dus kwam de conducteur even persoonlijk vertellen dat wij er uit moesten. Top! :)
We zijn naar binnen gegaan en hoewel we ons er niet al te veel van voor hadden gesteld, viel het toch enigszins tegen. Op de evenaar (0.0.0. graden) staat een museum en je kunt de evenaar volgen door de gele streep op de grond te volgen. Omdat we toeristen zijn, hebben we natuurlijk de foto gemaakt dat je met één been op het noordelijk halfrond en met het andere been op het zuidelijk halfrond staan. Verder was het supertoeristisch. Denk aan het drielandenpunt, maar dan in het kwadraat of misschien nog wel erger. Tel daarbij op dat dit niet eens het echte middelpunt van de wereld is (een meetfoutje uit de geschiedenis) en dat de echte zo’n 230 m verderop ligt en je snapt onze teleurstelling. We hadden het al snel gezien en zijn met (toevallig) dezelfde bus teruggereden naar Quito. Op een gegeven moment kwam de conducteur weer naar ons toe en maakte duidelijk dat wij eruit moesten. Wij herkenden het niet, maar goed als hij het zegt… Hij weet immers ook waar we opgestapt zijn. We waren een beetje verbolgen dat we eruit gezet werden omdat we de locatie niet herkenden en hadden het idee dat hij ons er op de verkeerde plek had uit gezet (we zaten al te geinen dat onze 40 cent op was ;)). Het bleek achteraf gezien toch het goede punt te zijn. Het was erg bewolkt, dus we zijn niet meer met de Teleférico de berg opgegaan. Wel jammer, maar door de mist is er toch geen mooi, ver uitzicht en om nou naar mist te kijken… Daar mis je ook niks aan toch?
In de ‘Old Town’ even wat boodschappen voor de jungle gedaan. Terwijl we terug liepen begon het te regenen en te onweren (we zitten tussen de bergen), dus snel terug gelopen naar het hostel. Daar rustig gezeten, site verhaal getypt en een hostel in Banos gezocht. Ondertussen zijn de foto’s aan het uploaden (dit moet één voor één en het duurt zo’n 20 minuten voordat één foto is geupload. Rectificatie: Het duurt 45 minuten voor er één foto is geupload.
Straks nog even lekker eten (we zien de kok hamburgers maken en gefrituurde uienringen… Lekker lekker!) en dan gaan we om 23:00 uur met de bus naar Lago Agrio. Vanaf daar zullen we een vierdaagse jungle tocht maken. Vrijdagavond zijn we weer terug in de bewoonde wereld. Ik ben heel benieuwd! We hebben er in ieder geval superveel zin in!
Tot de volgende keer! Dat zal vanuit Baños zijn. Voor nu nog even de fotolink met minder foto’s dan ik wou delen, maar dan heb je toch een beeld van wat wij gezien hebben de afgelopen 3 dagen. Helaas ook zonder beschrijving! https://myalbum.com/album/xorRNwqO85Lh
Liefs Ceciel
-
25 Oktober 2016 - 08:26
Rutger:
Joehoe, volgens mij ben ik de eerste. En dat op de dag dat we 6 jaar hebben. Joehoe!!!. Nu eerst maar even het verhaal lezen.
xxx -
25 Oktober 2016 - 08:31
Agnes:
Hallo Ceciel en Daniëlle
Weer een fantastisch begin van een cis en sis reis.
Hopelijk overtreft de jungle al jullie ideeën!
Fijn om zo weer een reis met jullie mee te beleven!
Geniet er lekker van. -
25 Oktober 2016 - 09:25
Erna:
Goeiemorgn Sallandese deerns,
Goed begin. wordt vast nog vervolgt door heel veel moois.
Beide nog vrolijk, gezond, blond, blank zonder vreemde hobbels of knokkels benieuwd of dit na de jungle heeft standgehouden.
Die groene tentjes een markt?
Nemen ze het met de tijd niet zo nauw of houd het iets anders in?
Houdoe.
-
25 Oktober 2016 - 13:27
Mnq:
Hey Lovebirds,
Van harte gefeliciteerd.
Distance never seperates ♥ two hearts♥ that really care..
xxx
-
25 Oktober 2016 - 16:49
Paulien:
He 50% plofkoppen :)
Wat een leuk verhaal, sinds jullie het vliegtuig in zijn gestapt begint het bij mij ook weer te kriebelen, maar waarheen?.
Ik geniet in ieder geval met jullie mee! Super mooie omgeving ook. Hopelijk geen hoofdpijn meer Ceciel!! Geniet van de jungle, kijk uit voor alles wat kruipt en sluipt!
Liefs aan Daan!
Xx 25% plofkop!
-
25 Oktober 2016 - 19:29
Monique F:
Ha dames, blij met jullie verhaal en ook de foto's grondig bekeken. Apart die kerk met op iedere toren een klok met verschillende tijden ...
Succes met de volgende etappe, in de hobbezakken!
Liefs en groetjes P & M -
25 Oktober 2016 - 20:04
Elly:
Hoi Ceciel en Daniëlle,
Zo de eerste dagen in Ecuador al weer heel wat ondernomen, hopelijk nu je een beetje aan het tijdsverschil gewend bent je hoofdpijn achterwege blijft, want dit stond vast niet op jullie program.
Helaas is het mij niet gelukt om de foto link te openen.
Nu staan jullie dus weer voor een nieuwe uitdaging/ervaring door deel te nemen aan de jungle reis, ben erg benieuwd naar jullie ervaringen.
Enjoy it
Groet Elly -
26 Oktober 2016 - 21:56
Lien:
Leuk ciel!! Geniet ervan :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley