To go or not to go. To do or not to do.

Goedemorgen allemaal,

Vanuit de camper heb ik een prachtig uitzicht over Gros Morne National Park. Het ziet er zo wild uit dat er elk moment een beer of eland uit de bosjes kan komen. Helaas hebben we de beer nog niet gezien, maar de eland hebben we in Cape Breton al gespot.

Nadat we de boot op Prince Edward Island hebben genomen, zijn we doorgereden naar Antigonish. Daar hebben we even een korte koffiestop gemaakt bij de Canadese keten ‘Tim Hortons’. Nooit eerder van gehoord, maar de cappuccino met vanille smaak was erg lekker. Ook de Tim Horten Balls die we moesten proberen volgens het meisje bij Canadream hebben we uitgeprobeerd. Het leken een soort soesjes, maar smaakten meer als donuts. We hebben 5 soorten geprobeerd. Prima stop dus! Daarna door naar Port Hasting waar een groot visitor centre zit die gespecialiseerd is in Cape Breton. We kwamen binnen en het was echt een drukte van jewelste. Er bleken allemaal bedrijfjes te staan die plaatselijke lekkernijen aanboden. Nadat wij alle informatie hadden gekregen en de vrouw zei dat het ‘Help yourself’ was, hebben wij ook het een en ander geprobeerd. Worst, kaas, garnalen en crackertjes. Errug lekker!

In Canada kennen ze (net als in Nederland) statiegeld op blikjes en glazen/plastic flessen. Wij hebben dat dus netjes gescheiden (dat doen de meeste mensen hier niet!) en besloten dit in te leveren. We moesten er zo’n 16 km voor omrijden, maar ach. Eenmaal daar bleek dat ze een iets andere regeling hebben dan wij kennen. In de supermarkt betaal je 10 of 20 cent voor een fles/blikje en als je het inlevert krijg je 5 of 10 cent terug… Oké… ik snap nu wel dat anderen het de moeite en de omweg niet waard vinden haha.

Uiteindelijk kwamen we via de Cabot Trail (een prachtige weg door Cape Breton Island die deels langs de kust en deels dwars door het Nationale park gaat) bij onze camping aan. Een hele basic camping met alleen een wc (met stromend regenwater) en een hutje waar je kunt zitten. Je moet je ook zelf registreren door een envelop met geld in een paal te gooien. Jiehaa! Eindelijk! Een camping waar kamperen met de camper bedoeld voor is! Dit had ik eigenlijk op veel meer plekken verwacht! We hebben echt prachtig uitzicht op de zee en na een korte strandwandeling hebben we lekker zitten lezen.

Dinsdag werden we gewekt door het kabbelen van de zee. Genieten op de vroege ochtend! Tel daar een ochtendzonnetje, een picknicktafel met natuurlijk uitzicht op zee, een vers bakkie koffie en een ontbijt met vers fruit en yoghurt bij en dan snap je dat het geluksgevoel compleet is. Hierna zijn we naar de ‘Skyline’ gegaan. We besloten eerst de grote kant van de loop te doen, zodat we de terugweg vanaf het uitkijkpunt minder ver terug hoefden. Nog geen 200 meter verder schrikken we ons dood als we ineens een eland zien staan! Wat een enorm beest! Hij stond zo’n 2 meter van het pad af, dus we zijn rustig achteruit gelopen (we hadden toevallig net een foldertje gelezen wat je moet doen bij de verschillende soorten wildlife die in het park leven) en vanaf een veilige afstand toch even wat foto’s gemaakt. Dan toch maar eerst de korte kant! Die eindigde met een prachtig uitzicht over de zee. We zagen de weg die we net gereden hadden en konden super ver kijken. Was de inspanning meer dan waard!
In de Lonely Planet had ik iets gelezen over een Tibetaans klooster en daar wilde ik wel even kijken. Wat er dan weer niet bij stond, was dat de laatste 6 km een onverharde weg was. Tel daarbij op dat het klooster ontzettend tegenviel en je snapt dat het de rit niet waard was. Onderweg kwam er nog wel een jonge eland uit de bosjes zetten, dat maakte de weg nog enigszins spannend. ;) We zijn doorgereden naar een wandeling die leidde naar een waterval. Klinkt goed! Na 2 meter zijn we echter alweer omgekeerd om toch de lange broek maar weer aan te doen en om onszelf in te spuiten met deet en nog meer deet, want de familie mug was weer present. Het was een mooie wandeling, compleet anders dan de vorige. Tot slot nog een kleine wandeling gemaakt naar Sugar Maple bomen van 350 jaar oud. Klonk in de folder interessanter en leuker dan het daadwerkelijk was. Maar goed! Op naar de slaapplaats van die nacht. Deze had nog minder voorzieningen dan die van de vorige nacht. Er was geen stromend toilet, maar een gat in de grond met een wc bril erop. Het is letterlijk en figuurlijk een grensverleggende reis voor Rutger. ;) We hebben er tot 21:00 uur alleen gestaan en op het moment dat we dachten dat we echt de enige kampeerders zouden blijven, kwam er toch nog een camper bij.

Die nacht hadden we echt ontzettend veel last van muggen. We hadden alle ramen en luiken dicht gedaan, maar toch kwamen er muggen binnen. Schijt irritant! Had je er 4 doodgeslagen, waren er binnen 2 minuten weer 3 binnen! Op een gegeven moment heb ik mijn oordopjes ingedaan, heb ik mezelf met nog meer deet ingesmeerd en ben ik onder de dekens gaan liggen. Ik heb die nacht redelijk geslapen en mag niet klagen als ik mijn nachtrust met die van Rutger vergelijk. De volgende ochtend stonden we dan ook al om 7:00 uur klaar om te vertrekken. In ‘mosquito alley’ wilden we geen seconde langer blijven. Dichtbij Neils Harbour hebben we de camper aan de kant gezet en zijn we rustig gaan ontbijten. Daarna hadden we een lange wandeling op het programma staan, maar omdat deze door het bos ging en dit ‘mosquito alley 2’ was, zijn we na 400 meter weer omgekeerd en doorgereden naar de volgende wandeling. Dat was overigens een hele goede keuze, want deze route was echt prachtig!! We moesten een klein stukje door het bos en kwamen uiteindelijk bovenaan de rotsen uit. Echt een fenomenaal uitzicht over de zee! We hebben een stuk langs de kust gelopen, tot er ineens een ree voor ons op het pad stond. Even gewacht tot hij weg was en daarna nog een klein stukje verder gelopen. Het was echt een hele gave wandeling en we hadden dan ook geen spijt dat we de lange wandeling hadden laten schieten.

Omdat we eigenlijk een lange wandeling op de planning hadden, hebben we er een andere wandeling bij aan geplakt. Deze ging over een lang, dun stuk land die de South Bay van de North Bay scheidde. Wel een pittige tocht. Bovenaan de top aan het eind van het ‘schiereiland’ stond echt enorm veel wind! Deze wandeling wilden we eigenlijk een dag later doen, maar goed waarom niet gewoon vandaag en morgen wat anders? Grappig is dat we later die wandeling een bordje tegenkwamen met als titel: ‘To go or not to go? To do or not to do?’ Ging erom dat je elke dag keuzes maakt en dat elke keuze gevolgen heeft. Dat klopt als een bus natuurlijk. Omdat we deze wandeling vandaag al deden, hadden we ineens een dag over in ons reisschema en konden we dus geheel onverwacht nog een bezoekje brengen aan Baddeck. Niet dat Baddeck ons nou heel erg aansprak toen we erover lazen, maar wat moesten we anders? We hadden tot 21:45 uur de volgende dag om te vullen… Baddeck dus. Het enige wat ons nog enigszins interessant leek was het Alexander Graham Bell museum. Meer als noodoplossing dan dat het onze werkelijke interesse had, maar goed. Op naar Baddeck. En met dat we er binnen reden, wisten we dat we een goede keuze hadden gemaakt. Wat een superleuk plaatsje! En wat hebben wij hier mazzel mee gehad. Het plaatsje heeft zoveel meer te bieden dan alleen het museum.

Donderdag scheen de zon en het was goed warm! Omdat het nu helder was, hadden we prachtig uitzicht over het Bras D’Or lake. Gisteren was het bewolkt en miezerde het, dus konden we dat niet zien. We zijn naar het centrum van Baddeck gereden en hebben door het plaatsje gewandeld. Op zoek naar kaartjes om naar huis te sturen. Tijdens deze wandeling kwamen we het ‘Bean there’ koffiehuis tegen. Dat vonden we allebei zo’n leuke naam, dat we er eerst maar eens koffie hebben gedronken. Daarna doorgelopen naar het museum, maar omdat we onze parkpassen vergeten waren, moesten we eerst weer terug naar de camper. De terugweg zagen we een bordje ‘fresh fishmarket’ staan. Ik was wel nieuwsgierig, dus ging dat gebouwtje in. We werden heel vriendelijk geholpen door een mevrouw en mochten allerlei soorten vis proeven (gerookte zalm, markreel en haring). Suuuuperlekker, dus maar even een voorraadje zalm ingeslagen. Ondertussen raakten we aan de praat met een Amerikaanse visser die er ook werkte. Hij wilde graag een aantal vissoorten in het Nederlands weten, zodat hij die bij zijn verzameling kon leggen. Hij had ook al kaartjes met andere talen verzameld. We hebben wat namen opgeschreven en hem even uitgelegd wat de Nederlandse specialiteit is qua vis: Rauwe haring met uitjes en dan uit de hand, zo de mond in. Hij keek ons aan alsof we gek waren geworden, maar nadat ik hem had overtuigd dat het echt heerlijk was, kwam hij tot de conclusie dat ik het wel eens serieus kon bedoelen… Hij hield van haring… en van rauwe vis… alleen die combinatie he ;).
Op naar het Aexander Graham Bell museum. Moet eerlijk zeggen dat het een heel interessant museum was en dat ik er ook best veel van opgestoken heb. Wist niet dat hij bij zoveel uitvindingen zijn steentje heeft bijgedragen. Nadat we nog even een bakkie (smerige) ijscoffee gedronken hadden in het dorpje, zijn we naar North Sydney gereden. Boodschappen gedaan, getankt en propaan bijgevuld. Daarna zijn we uit eten geweest. Heb echt superlekker gegeten (kreeft vooraf, zalm als hoofdgerecht en red velvet cheesecake als toetje) en we zaten zo vol dat we daarna eerst een korte wandeling gemaakt hebben voordat we de camper instapten en naar de boot reden. Op naar Newfoundland!

Het verhaal is inmiddels vrij lang… Ik laat het hier bij. Alleen nog even de fotolink: http://www.mijnalbum.nl/Album=RL46LUYC

Liefs,

Rutger en Ceciel