A story out of a storybook!

Hallo allemaal,

Prince Edward Island dus… Wat is er allemaal te doen, te zien en te beleven? Dat is de grote vraag als wij de Confederation Bridge oprijden. In de Lonely Planet lezen we deze omschrijving over Prince Edward Island: ‘Prince Edward Island is as pretty as a storybook, and it just so happens that the island’s depiction in a storybook is what has made the place famous. (vrij vertaald: Prince Edward lsland is zo mooi als een verhalenboek, dit eiland wordt in een verhalenboek uitgebeeld en daardoor is het eiland zo beroemd geworden.) Dat was dan ook de reden dat wij een paar maanden geleden de dvd’s van ‘Anne of Green Gables’ gekeken hebben.

Na een korte stop in Borden-Carleton zijn we via de ‘Central Coastal Drive’ naar Cavendish gereden. We hadden in de planning om direct naar Green Gables te gaan en daarna door te rijden naar PEI National Park om daar te slapen. In het visitors centre hoorden we echter dat deze camping door de extreme winter nog niet open was en dat de andere camping in die buurt een groepscamping was. Ah… oke, dus de enige optie die we hebben is om in Cavendish in PEI national park te slapen. Damned, daar wilden wij eigenlijk niet staan omdat deze het drukst zou zijn. Naja. Kort gezegd kwam het daar wel op neer en zo zaten we al om 3 uur geïnstalleerd en wel op onze plek. Een fijne plek in de schaduw en erg kort bij het strand. Fijn!! Eerst even rustig bij de camper gezeten, maar al snel pakten we ons boeltje in en gingen we naar het strand. Slippertjes, stoeltje, leesboek, zonnebrand, water… Het is lekker rustig op het strand (voor onze begrippen dan en ik moet heel eerlijk zeggen dat ik niet zo goed begrijp wat zij er druk aan vinden ;) Zie foto.). We zitten lekker in het zonnetje, er staat een aangenaam zeebriesje en we hebben prachtig uitzicht op rode duinen, terwijl het strand wit/geel zand heeft. Vakantiegevoel Check! Vakantiemodus aan! Je zal haast vergeten dat we in een nationaal park staan. ’s Avonds zien we een wasbeer rond onze camper lopen en dan realiseer je je weer dat je toch echt wel middenin de natuur zit.

Zaterdag 4 juli zijn we na het ontbijt naar ‘Green Gables’ gereden. De film die wij voor vertrek gekeken hebben, is een verfilming van het boek ‘Anne of Green Gables’ die weer gebaseerd is op dit huis. Het huis bestaat echt, maar het verhaal is fictief. Erg leuk om te zien, vooral omdat je ook binnenin het huis kon kijken die in de stijl begin 1900 is ingericht. We hebben 2 korte wandelingen over dit landgoed gemaakt en ook deze 2 wandelingen worden genoemd in de film. Grappig om met eigen ogen te zien.
Toen we het gezien hadden zijn we teruggereden naar de camping en daar hebben we onze zwemkleding aangetrokken en hebben we de rest van de dag op het strand gezeten. Dik prima! Omdat het toch best wel warm was, dacht ik even verkoeling te zoeken in de zee. Ik zag het helemaal voor me… lekker dobberen op mijn (netgekochte) luchtbedje in de zee! Dus ik die kant op, met mijn luchtbedje onder mijn arm. Word ik aangesproken door een jong meisje (van de kustwacht) dat het niet toegestaan is om met een luchtbedje in het afgezette gedeelte van de zee te gaan. Ik mocht wel één meter buiten de lijnen… Oké, prima dacht ik! Tot ik het water voelde. Man, man, man wat was dit koud!!!! Kolere zeg. Heb het aangedurfd om stukje bij beetje tot mijn knieën in de zee te gaan, maar toen ik mijn voeten niet meer voelde geloofde ik het verder wel. ;) Snel terug naar het warme strand dus. Uiteindelijk wilde ik een paar uur later toch nog een keer de zee in (dit keer zonder luchtbed, maar wel IN het afgezette gebied). Na een kwartier moed verzamelen en zwaaien naar Rutger die veilig op het warme strand zat dacht ik ineens aan het saunabezoekje dat ik laatst met Inge had en waarbij we na de laatste sauna toch besloten in het dompelbad te gaan. We kwamen toen tot de conclusie dat het dompelbadje toch best wel aangenaam was. Nou… 3-2-1 en gaan! En inderdaad, het viel best mee! Als je er maar eenmaal door bent en weet dat je daarna snel onder de warme douche kunt springen;).

Zondag 5 juli zijn we doorgereden naar Charlottetown. De grootste plaats op het eiland. We hebben bij een bakkerijtje even heerlijk koffie gedronken met een gebakje erbij en daar hadden we sinds lange tijd ook weer wifi. Vanuit dat bakkerijtje heb ik de vorige update gedaan. Toen we alle lekkers op hadden, zijn we door het stadje gelopen. Dat nam niet veel tijd in beslag aangezien het 2 hoofdstraten had en we de ene de heenweg al hadden bekeken. Het straalde wel veel sfeer uit. Nog even een blik geworpen in een kerkje en toen via de haven weer terug naar de camper. In een grote supermarkt weer een voorraadje ingeslagen en toen door naar Panmure Island. Ergens voelde het een beetje raar aangezien het echt compleet niet op de route lag, dus hebben we de plannen maar weer gewijzigd en zijn we naar Point Prim gereden. Daar staat de oudste vuurtoren van PEI. We konden in de vuurtoren helemaal naar boven klimmen en hadden daar een prachtig uitzicht over PEI en de zee. Ook hier hoorden we weer dat de winter erg streng was geweest en dat ze op Point Prim tot eind mei sneeuw hadden gehad. In de winter is de ‘Northumberland Strait’ (de zee tussen New Brunswick en Prince Edward Island) helemaal dichtgevroren en vaart er dus ook geen boot naar Nova Scotia. Totdat de Confederation Bridge gebouwd werd, waren ze dus in de winter op PEI op zichzelf aangewezen. Best raar om te horen en foto’s te zien. Ook vertelde de mevrouw van de vuurtoren dat ze elk jaar een meter land door erosie verliezen. Het land waar de vuurtoren op staat was vroeger 9 hectare, daar is nu nog 4 hectare van over.

Onderweg naar Wood Island nog een paar keer gestopt om foto’s te maken en toen door naar de camping. We sliepen in het Northumberland Provincial Park. We hadden een fijne, rustige plek met uitzicht op de zee, omgeven door onze grote, zoemende vrienden, de familie mug. :S

Maandag hebben we al vroeg de ferry naar Nova Scotia genomen. Daar de volgende keer meer over! Bye bye Prince Edward Island! De vraag … Wat is er allemaal te doen, te zien en te beleven? Kunnen we beantwoorden nu we de boot oprijden en PEI verlaten. Er is ontzettend veel te doen, er is minstens zoveel moois te zien en er is ook meer dan genoeg te beleven. Zie de foto’s. We hadden hier met gemak 2 weken kunnen rondreizen!
Nu nog even een fotolink: http://www.mijnalbum.nl/Album=O7KSIOPF en oordeel zelf!

Fijne dag allemaal!

Liefs vanuit het zonovergoten Baddeck!