The sky is the limit.
Blijf op de hoogte en volg Ceciel
27 Juli 2015 | Canada, Toronto
Goedeavond allemaal,
Daar zitten we dan in regenachtig Nederland. Grote laptop op schoot in plaats van de kleine reislaptop, snel internet om de foto’s te uploaden en een bakje Nederlandse koffie naast ons. Daarnaast uitzicht op een zeer goed onderhouden tuin (hij heeft er het laatste half jaar niet zo netjes bijgelegen), een prachtige bos zonnebloemen en op ons meest fantastisch souvenirtje… een handgemaakte houten eland! :) Kijk, daar word je toch meteen blij van? Het is moeilijk te geloven dat we een paar dagen geleden nog zaten te snakken naar een ijsje of ijskoffie omdat het 30 graden was. Dat je de Niagara Falls voor je zag, maar dat ze tegelijkertijd ook over je rug liepen. Dat we airco nodig hadden om het op de hotelkamer nog enigszins dragelijk te maken qua temperatuur… Het is pas een paar dagen geleden.
Toronto dus! De vlucht ging heel snel en ook de douane waren we snel voorbij. Op naar de bus richting centrum. Bij het verlaten van de luchthaven hadden we meteen door dat we in een grote stad beland waren. Drukte om ons heen, een hoop zwervers en bijzonder geklede mensen. In het hotel even gefacetimed met het thuisfront en ze een digitale rondleiding gegeven door de hotelkamer. ;) Hierna besloten we naar het Distillery Historic District te gaan. Een voormalig industrieel centrum. Een leuk gebied met galerijtjes en restaurantjes. Dat het was prachtig weer was, maakte het extra fijn. Bij een soort bakkerijtje hebben we diner gehaald en als toetje een heerlijk ijs(je) gegeten bij een gelaterie. Nadat we een aantal soorten ijs geproefd hadden, bestelde ik een ijsje met 3 bollen (echte bollen! Niet van die Nederlandse bolletjes). Toen ze ‘m aan mij gaf, wilde ze direct afrekenen. Ze ging er vanuit dat Rutger en ik het ijsje zouden delen. Dus ik: “No, this is just for me.” Haha. Ze moest er wel om lachen en zei vervolgens dat zij ook zo’n ijsje in haar eentje zou eten. Buiten lekker opgegeten en weer naar het hotel gewandeld. Onderweg zagen we enorm veel daklozen en verslaafden. Het is in ieder geval geen buurt waar we ’s avonds in het donker zouden lopen.
Woensdag 23 juli zijn we lopend naar de stad gegaan. Wederom was het prachtig weer en dat was ook de reden dat we besloten eerst naar Toronto Islands te gaan. Met de boot naar de overkant. Vanaf de boot kregen we een steeds mooier beeld van Toronto. Eenmaal op het eiland was de skyline helemaal fantastisch. Met dit uitzicht hebben we dan ook onze lunch opgegeten. We zijn lopend naar de andere kant van het eiland gegaan. Eenmaal terug in de stad hebben we verkoeling gezocht bij de Starbucks en zijn we doorgelopen naar het Toronto Eaton Centre. Een enorme shoppingmall met middenin een fontein die het water 30 meter omhoog spuit. Daarna gingen we op zoek naar PATH. Een ondergronds gangenstelsel van 30 kilometer met allerlei winkels. Je hebt helemaal niet door dat je onder de grond loopt. Het was wel lekker koel trouwens! We kwamen uit bij de Old City Hall en de (nieuwe) City Hall. Daar was het een drukte van jewelste omdat de PANAM games in Toronto waren.
Voor het diner hadden we een reservering gemaakt in één van de restaurants van een jurylid van Masterchef Canada. We hadden hoge verwachtingen en deze verwachtingen zijn meer dan overtroffen. Ondanks dat ik speklappen niet zo lekker vind, smaakte de porkbelly (buikspek) met gegrilde perzikcompote echt heerlijk! Uit eten gaan in Canada gaat iets anders dan in Nederland. Ze geven je de kaart en verwachten eigenlijk dat je binnen 3 minuten wel een keuze hebt gemaakt. Eenmaal je keuze doorgegeven kan je erop rekenen dat binnen 15 minuten het voorgerecht op tafel staat. Bord leeg? Opgehaald en 10 minuten later staat je hoofdgerecht er al. Voor het toetje gaat het net zo en zo sta je anderhalf uur later alweer op straat en heb je een driegangen diner achter de kiezen. Hierna zijn we nog even naar Union Station gelopen. Een prachtig oud station met een mooie foto tentoonstelling in de hal. Het was een geslaagde dag.
Donderdag hadden we een auto gehuurd om naar de Niagara Falls te gaan. Een mooie volkswagen golf met 4435 kilometer op de teller. Oh, wat is het raar om in een auto te rijden in plaats van in zo’n grote camper. Had het idee dat we het plafond raakten in de parkeergarage en wat zit je laag op de weg! De eerste 30 kilometer hebben we file gereden, maar daarna liep het vlot door. Bij het visitor centre wat informatie opgehaald en toen doorgereden naar de Falls. We zijn eerst naar de Amerikaanse kant gegaan. Na wat papierwerk waren we verrassend snel de grens over. Top! Op naar Prospect point. Vanaf daar hadden we mooi uitzicht over de watervallen. Bij Goat Island werden we verwelkomt met een mist van water. Heerlijk verfrissend! Prachtig uitzicht bovenaan de Horseshoe Falls.
Terug naar Canada! Bij de Canadse grens stond een lange rij te wachten en toen één van de twee beambtes ook nog besloot te gaan pauzeren duurde het extra lang. Van te voren hadden we besloten dat we een boottocht wilden doen. Hornblower cruise, beter bekend als ‘Maid of the mist’. Lopende band werk daar! Boot leeg? Nieuwe lading erop. We hoefden in ieder geval niet lang te wachten. We kregen allemaal een rode poncho aan. Het eerste gedeelte van de boottocht dachten we nog dat het een beetje overdreven was… maar dat bleek niet zo te zijn! We kwamen dicht bij de Horseshoe Falls en door de kracht van het water waaide je poncho gewoon omhoog. We zijn deels droog gebleven ;). Fantastische boottocht, een hele ervaring.
De terugweg hadden we wederom file en deden we er nog langer over. We redden het dus ook niet om de auto die dag op tijd in te leveren. Gelukkig kon dat nog tot 8 uur de volgende ochtend. We hadden geen zin om richting stad te lopen, maar gelukkig is er altijd een grote gele M in de buurt… Daar waren we nog niet geweest, dus dit kan nu ook weer afgestreept worden. Wel een nieuwe ervaring opgedaan door een take away menu te nemen en zo liepen we met onze Mc Donalds tas en bakjes ketchup over straat. Haha. Weer een ervaring rijker.
Vrijdag 24 juli was onze laatste dag in Toronto. De wekker ging al op tijd omdat we om 8 uur bij de autoverhuur moesten zijn, we onze koffers moesten inpakken en we nog wat van de stad wilden zien. Ging mooi vlot en zo waren we al op tijd bij de CN Tower. We hadden dit voor de laatste dag bewaard om zo letterlijk en figuurlijk af te sluiten met een hoogtepunt. De look out zit op 346 meter boven de grond en met de lift ben je er in 58 seconden. Het uitzicht was echt fenomenaal. Het was helder en daardoor konden we superver kijken. Met dit prachtige uitzicht naast ons hebben we koffie gedronken met een dessert (lees: stuk taart) erbij. Thanks to Daniëlle, papa en mama! We hebben nog even op de glazen vloer gestaan en konden zo door de vloer naar beneden kijken. Was even spannend om erop te gaan staan, maar was wel tof! Daarna gingen we echt naar het hoogste punt. De Skypod ligt op 447 meter hoogte. Het uitzicht werd er nog gaver op. Het was zo helder dat we zelfs de uitkijktoren bij de Niagara Falls konden zien! Echt een mooie afsluiter.
Inmiddels was het tijd voor de lunch. Op naar de St. Lawrence Market. Een gezellige markt vol slagers, bakkerijen en groente en fruithandelaren. We hebben er gezellig geluncht en rondgekeken. Daarna nogmaals naar de Distillery Historic District gegaan, daar hadden we een leuk cadeautje voor sis gezien. Daniëlle was namelijk helemaal teleurgesteld dat ik zonder haar op reis ging en dan ook nog eens geen souvenirtje mee nam voor haar! Bij deze is de pijn een klein beetje verzacht.
Toen was het tijd om naar het hotel te gaan om onze koffers op te halen en naar het vliegveld te gaan. We hadden een perfecte overstap en zo kwamen we ruim op tijd aan op het vliegveld. Er stond echter een enorme rij en na een uur stonden we eindelijk aan de balie. Daar bleek mijn koffer (wederom) te zwaar te zijn… Dat had ik al verwacht, dus had al voorzorgsmaatregelen getroffen. Had al het papierwerk al in een plastic tas gedaan, dus koffer open, plastic tas eruit, koffer dicht en tsjakka… 22,8 kilo schoon aan de haak! Perfect! :) Bij de douane stonden we ook lang in de rij en zo hadden we nog welgeteld 15 minuten om te eten voordat we konden boarden. In stijl afgesloten met een burger en patat. Haha. Uiteindelijk bleek dat we vertraging hadden en we nog 45 minuten over hadden. Ach ja... Bij de gate hoorden we ineens allemaal Nederlands om ons heen. Dat is toch best wel gek! Je raakt er zo aan gewend om anderen in het Engels aan te spreken dat je ook in het Engels gaat denken en het dan ineens vreemd is om te schakelen.
Zaterdag landden we met vertraging op Schiphol. Daar stonden Danielle, papa, mama, Paul en Monique al op ons te wachten! Leuk! :) Gezellig nog even koffie gedronken en toen naar huis gegaan. Thuis troffen we een gevulde koelkast aan, wat heel fijn was, want nu hoefden we niet direct boodschappen te doen. En daarnaast… een goed onderhouden, onkruidvrije tuin! :) En zoals ik al zei: “De tuin heeft er in geen maanden zo netjes bijgelegen.”
Als afsluiting van Canada zullen we nog een paar uitspraken typen die in het informatieboekje stonden die we kregen toen we in Newfoundland kwamen. Een aantal van deze waren zeker op onze reis van toepassing!
* Is it possible to feel at the same time lost and found?
* Lost: Map - Found: Perspective
* Lost: My inner tourist - Found: My inner traveler
* Lost: Stress - Found: Peace
* Lost: My watch - Found: The time
* Lost: Myself - Found: Myself
Leuk dat jullie ons weer gevolgd hebben en onze verhalen gelezen hebben. Bedankt voor alle leuke reacties. Het zit er nu echt op. Helaas! Hopelijk komen er in de nabije toekomst weer nieuwe verhalen van een nieuwe bestemming! :) De laatste fotolink: http://www.mijnalbum.nl/Album=8ZQECUBL
Liefs,
Rutger en Ceciel
Daar zitten we dan in regenachtig Nederland. Grote laptop op schoot in plaats van de kleine reislaptop, snel internet om de foto’s te uploaden en een bakje Nederlandse koffie naast ons. Daarnaast uitzicht op een zeer goed onderhouden tuin (hij heeft er het laatste half jaar niet zo netjes bijgelegen), een prachtige bos zonnebloemen en op ons meest fantastisch souvenirtje… een handgemaakte houten eland! :) Kijk, daar word je toch meteen blij van? Het is moeilijk te geloven dat we een paar dagen geleden nog zaten te snakken naar een ijsje of ijskoffie omdat het 30 graden was. Dat je de Niagara Falls voor je zag, maar dat ze tegelijkertijd ook over je rug liepen. Dat we airco nodig hadden om het op de hotelkamer nog enigszins dragelijk te maken qua temperatuur… Het is pas een paar dagen geleden.
Toronto dus! De vlucht ging heel snel en ook de douane waren we snel voorbij. Op naar de bus richting centrum. Bij het verlaten van de luchthaven hadden we meteen door dat we in een grote stad beland waren. Drukte om ons heen, een hoop zwervers en bijzonder geklede mensen. In het hotel even gefacetimed met het thuisfront en ze een digitale rondleiding gegeven door de hotelkamer. ;) Hierna besloten we naar het Distillery Historic District te gaan. Een voormalig industrieel centrum. Een leuk gebied met galerijtjes en restaurantjes. Dat het was prachtig weer was, maakte het extra fijn. Bij een soort bakkerijtje hebben we diner gehaald en als toetje een heerlijk ijs(je) gegeten bij een gelaterie. Nadat we een aantal soorten ijs geproefd hadden, bestelde ik een ijsje met 3 bollen (echte bollen! Niet van die Nederlandse bolletjes). Toen ze ‘m aan mij gaf, wilde ze direct afrekenen. Ze ging er vanuit dat Rutger en ik het ijsje zouden delen. Dus ik: “No, this is just for me.” Haha. Ze moest er wel om lachen en zei vervolgens dat zij ook zo’n ijsje in haar eentje zou eten. Buiten lekker opgegeten en weer naar het hotel gewandeld. Onderweg zagen we enorm veel daklozen en verslaafden. Het is in ieder geval geen buurt waar we ’s avonds in het donker zouden lopen.
Woensdag 23 juli zijn we lopend naar de stad gegaan. Wederom was het prachtig weer en dat was ook de reden dat we besloten eerst naar Toronto Islands te gaan. Met de boot naar de overkant. Vanaf de boot kregen we een steeds mooier beeld van Toronto. Eenmaal op het eiland was de skyline helemaal fantastisch. Met dit uitzicht hebben we dan ook onze lunch opgegeten. We zijn lopend naar de andere kant van het eiland gegaan. Eenmaal terug in de stad hebben we verkoeling gezocht bij de Starbucks en zijn we doorgelopen naar het Toronto Eaton Centre. Een enorme shoppingmall met middenin een fontein die het water 30 meter omhoog spuit. Daarna gingen we op zoek naar PATH. Een ondergronds gangenstelsel van 30 kilometer met allerlei winkels. Je hebt helemaal niet door dat je onder de grond loopt. Het was wel lekker koel trouwens! We kwamen uit bij de Old City Hall en de (nieuwe) City Hall. Daar was het een drukte van jewelste omdat de PANAM games in Toronto waren.
Voor het diner hadden we een reservering gemaakt in één van de restaurants van een jurylid van Masterchef Canada. We hadden hoge verwachtingen en deze verwachtingen zijn meer dan overtroffen. Ondanks dat ik speklappen niet zo lekker vind, smaakte de porkbelly (buikspek) met gegrilde perzikcompote echt heerlijk! Uit eten gaan in Canada gaat iets anders dan in Nederland. Ze geven je de kaart en verwachten eigenlijk dat je binnen 3 minuten wel een keuze hebt gemaakt. Eenmaal je keuze doorgegeven kan je erop rekenen dat binnen 15 minuten het voorgerecht op tafel staat. Bord leeg? Opgehaald en 10 minuten later staat je hoofdgerecht er al. Voor het toetje gaat het net zo en zo sta je anderhalf uur later alweer op straat en heb je een driegangen diner achter de kiezen. Hierna zijn we nog even naar Union Station gelopen. Een prachtig oud station met een mooie foto tentoonstelling in de hal. Het was een geslaagde dag.
Donderdag hadden we een auto gehuurd om naar de Niagara Falls te gaan. Een mooie volkswagen golf met 4435 kilometer op de teller. Oh, wat is het raar om in een auto te rijden in plaats van in zo’n grote camper. Had het idee dat we het plafond raakten in de parkeergarage en wat zit je laag op de weg! De eerste 30 kilometer hebben we file gereden, maar daarna liep het vlot door. Bij het visitor centre wat informatie opgehaald en toen doorgereden naar de Falls. We zijn eerst naar de Amerikaanse kant gegaan. Na wat papierwerk waren we verrassend snel de grens over. Top! Op naar Prospect point. Vanaf daar hadden we mooi uitzicht over de watervallen. Bij Goat Island werden we verwelkomt met een mist van water. Heerlijk verfrissend! Prachtig uitzicht bovenaan de Horseshoe Falls.
Terug naar Canada! Bij de Canadse grens stond een lange rij te wachten en toen één van de twee beambtes ook nog besloot te gaan pauzeren duurde het extra lang. Van te voren hadden we besloten dat we een boottocht wilden doen. Hornblower cruise, beter bekend als ‘Maid of the mist’. Lopende band werk daar! Boot leeg? Nieuwe lading erop. We hoefden in ieder geval niet lang te wachten. We kregen allemaal een rode poncho aan. Het eerste gedeelte van de boottocht dachten we nog dat het een beetje overdreven was… maar dat bleek niet zo te zijn! We kwamen dicht bij de Horseshoe Falls en door de kracht van het water waaide je poncho gewoon omhoog. We zijn deels droog gebleven ;). Fantastische boottocht, een hele ervaring.
De terugweg hadden we wederom file en deden we er nog langer over. We redden het dus ook niet om de auto die dag op tijd in te leveren. Gelukkig kon dat nog tot 8 uur de volgende ochtend. We hadden geen zin om richting stad te lopen, maar gelukkig is er altijd een grote gele M in de buurt… Daar waren we nog niet geweest, dus dit kan nu ook weer afgestreept worden. Wel een nieuwe ervaring opgedaan door een take away menu te nemen en zo liepen we met onze Mc Donalds tas en bakjes ketchup over straat. Haha. Weer een ervaring rijker.
Vrijdag 24 juli was onze laatste dag in Toronto. De wekker ging al op tijd omdat we om 8 uur bij de autoverhuur moesten zijn, we onze koffers moesten inpakken en we nog wat van de stad wilden zien. Ging mooi vlot en zo waren we al op tijd bij de CN Tower. We hadden dit voor de laatste dag bewaard om zo letterlijk en figuurlijk af te sluiten met een hoogtepunt. De look out zit op 346 meter boven de grond en met de lift ben je er in 58 seconden. Het uitzicht was echt fenomenaal. Het was helder en daardoor konden we superver kijken. Met dit prachtige uitzicht naast ons hebben we koffie gedronken met een dessert (lees: stuk taart) erbij. Thanks to Daniëlle, papa en mama! We hebben nog even op de glazen vloer gestaan en konden zo door de vloer naar beneden kijken. Was even spannend om erop te gaan staan, maar was wel tof! Daarna gingen we echt naar het hoogste punt. De Skypod ligt op 447 meter hoogte. Het uitzicht werd er nog gaver op. Het was zo helder dat we zelfs de uitkijktoren bij de Niagara Falls konden zien! Echt een mooie afsluiter.
Inmiddels was het tijd voor de lunch. Op naar de St. Lawrence Market. Een gezellige markt vol slagers, bakkerijen en groente en fruithandelaren. We hebben er gezellig geluncht en rondgekeken. Daarna nogmaals naar de Distillery Historic District gegaan, daar hadden we een leuk cadeautje voor sis gezien. Daniëlle was namelijk helemaal teleurgesteld dat ik zonder haar op reis ging en dan ook nog eens geen souvenirtje mee nam voor haar! Bij deze is de pijn een klein beetje verzacht.
Toen was het tijd om naar het hotel te gaan om onze koffers op te halen en naar het vliegveld te gaan. We hadden een perfecte overstap en zo kwamen we ruim op tijd aan op het vliegveld. Er stond echter een enorme rij en na een uur stonden we eindelijk aan de balie. Daar bleek mijn koffer (wederom) te zwaar te zijn… Dat had ik al verwacht, dus had al voorzorgsmaatregelen getroffen. Had al het papierwerk al in een plastic tas gedaan, dus koffer open, plastic tas eruit, koffer dicht en tsjakka… 22,8 kilo schoon aan de haak! Perfect! :) Bij de douane stonden we ook lang in de rij en zo hadden we nog welgeteld 15 minuten om te eten voordat we konden boarden. In stijl afgesloten met een burger en patat. Haha. Uiteindelijk bleek dat we vertraging hadden en we nog 45 minuten over hadden. Ach ja... Bij de gate hoorden we ineens allemaal Nederlands om ons heen. Dat is toch best wel gek! Je raakt er zo aan gewend om anderen in het Engels aan te spreken dat je ook in het Engels gaat denken en het dan ineens vreemd is om te schakelen.
Zaterdag landden we met vertraging op Schiphol. Daar stonden Danielle, papa, mama, Paul en Monique al op ons te wachten! Leuk! :) Gezellig nog even koffie gedronken en toen naar huis gegaan. Thuis troffen we een gevulde koelkast aan, wat heel fijn was, want nu hoefden we niet direct boodschappen te doen. En daarnaast… een goed onderhouden, onkruidvrije tuin! :) En zoals ik al zei: “De tuin heeft er in geen maanden zo netjes bijgelegen.”
Als afsluiting van Canada zullen we nog een paar uitspraken typen die in het informatieboekje stonden die we kregen toen we in Newfoundland kwamen. Een aantal van deze waren zeker op onze reis van toepassing!
* Is it possible to feel at the same time lost and found?
* Lost: Map - Found: Perspective
* Lost: My inner tourist - Found: My inner traveler
* Lost: Stress - Found: Peace
* Lost: My watch - Found: The time
* Lost: Myself - Found: Myself
Leuk dat jullie ons weer gevolgd hebben en onze verhalen gelezen hebben. Bedankt voor alle leuke reacties. Het zit er nu echt op. Helaas! Hopelijk komen er in de nabije toekomst weer nieuwe verhalen van een nieuwe bestemming! :) De laatste fotolink: http://www.mijnalbum.nl/Album=8ZQECUBL
Liefs,
Rutger en Ceciel
-
27 Juli 2015 - 21:39
Rutger:
Eerst!! -
27 Juli 2015 - 21:40
Agnes :
Niet eerlijk ! -
27 Juli 2015 - 22:00
Rutger:
Wederom een mooi verhaal. Ondanks de vele verzoeken heeft mijn lieftallige wederhelft het schrijfwerk maar weer voor haar rekening genomen. Ik ben niet zo'n goeie schrijver en zulke lange mooie verhalen schrijven lukt mij zeker niet. Ik zal eerder alleen maar zeggen hoe mooi het rijden met de camper was en wat voor super routes we weer hebben gereden. Maar geloof mij, ik heb voor elk verhaal mijn goedkeuring gegeven en anders werd er niks geplaatst.
Hierbij toch nog een kleine duit in het zakje van mijn kant. Ik heb de reis echt ervaren als een speciaal gebeuren. Zoveel mooie dingen gezien en gedaan. Genoten van de rust, de uitgestrektheid van het land en de waanzinnige uitzichten. Alleen maar vriendelijke mensen en een relaxte atmosfeer. De koffie kan niet tippen aan die van mijn schoonmoeder, maar ach... wel altijd wat lekkers erbij vergoed een hoop. Maar geloof me, Canada is echt een super land. Zelfs als de regen met bakken uit de lucht komt, is het land nog steeds fenomenaal mooi. Ik kan zelfs zeggen dat ik nog lange niet naar huis wilde. Er was nog zoveel te zien en te doen. Een maand lang en toch tijd te kort. Ik ben niet besmet met het reisvirus. Hooguit een klein griepje. (citaat van Ceciel overigens). Toch heeft het land en zijn mensen een enorme indruk op mij achter gelaten en heerst er zelfs een gevoel van heimwee. Wellicht....ooit.....gaan we nog wel weer terug.... -
27 Juli 2015 - 22:00
Agnes :
Hallo ex vakantiegangers
Rutger ik gun het je van harte dat je weer eerst was, zoals je bent begonnen zo sluit je ook lekker puh.... af -
27 Juli 2015 - 22:09
Elly:
Hallo Ceciel en Rutger,
Fijn dat jullie ons hebben laten mee genieten van de bijzondere reis en prachtige natuur van Canada.
Lieve groet,
Elly -
27 Juli 2015 - 22:28
Elly:
Lees nu net reactie van Rutger dus kon het niet laten om daar even een korte reactie op te geven:
TOPPY een goed begin voor een volgende........
Elly -
28 Juli 2015 - 07:21
Danielle:
Hallo Rutger en Ceciel,
Dat klinkt als een goede afsluiter van een mooie reis :-)!
En hebben jullie een cadeautje?! Voor mij?!!! Ik kom 'm snel ophalen en dan wil ik natuurlijk ook jullie nieuwe huisvriend Moose zien ;-)!
@Rutger: een reisgriepje is helemaal fijn. Als we Ceciel nou delen? Eerst jullie samen een reis (check), dan Cis & Sis weer een reis. Daarna jullie, daarna de zussies, etc. ;-) maar fijn dat je Canada mooi vond en dat het camper rijden zo gaaf was (had ik best meer over willen lezen hoor!).
@Ceciel: een groot ijsje voor een Groot Koerkamp; proud to be your sister ;-)
Hopelijk is jullie fotoboek snel af en kunnen we nog een keer meegenieten van jullie fantastische reis!
Xxx -
28 Juli 2015 - 08:16
Agnes:
Hoi Rutger
Jou eerste schrijfwerk is -
29 Juli 2015 - 09:59
Erna:
Ha reislustigen,
Inmiddels weer op het vaste honk; alhoewel vaste.... ook daarin plannen ..
Ondernemers is misschien beter samengevat.
Op de muggen na, (die prikkers kom je op veel plaatsen tegen en kunnen verdomd lastig zijn) weer een prachtervaring rijker.
Dit is dan een afsluiting, maar vast niet de laatste.
Benieuwd wat er nog op het wensenlijstje staat.
Maar geniet eerst nog ff lekker na!
Bye, bye
Erna
-
03 Augustus 2015 - 22:08
Fien:
He surprise!!
toch de cliffhanger !
Leuk geschreven Rutger;
groet
Fien*
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
